Беларусь и малую родину воспевает в своих стихах Анна Гулис

Люблю я світанкі любімага краю,
Туманы над лугам, над ціхай ракой.
Прахладна і прыгожа ты, раніца ў маі,
Зямлі беларускай маёй.
Особые чувства питает Анна Гулис к городскому поселку:
Прыгажуня, краса, мая Зэльва,
Ганаруся табою, цаню
Цішыню тваіх вуліц я вельмі,
Шум Зальвянкі цудоўнай люблю.
Закахана я ў цвет тваіх вішань
І ў восеньскі жоўты дыван,
І ў мароз, што на вокнах усё піша:
“Добрай раніцы, Зэльва, уставай!”.
Немало стихов посвящено друзьям и землякам. В них предстает личность поэта – человека доброго и мудрого, с глубоким проникновением в мир людей, явлений и вещей.