В каждой строчке — искренность чувств

У наш імклівы і прагматычны час, напэўна, толькі  паэтычнае слова дазваляе прыпыніцца і задумацца, камусьці на нейкае імгненне адарвацца ад жыццёвых праблем і мітусні. Менавіта паэзіі ўдаецца закрануць патаемныя струны чалавечай душы, прымусіць па-іншаму зразумець надзённае, знайсці філасофскія адказы на многія пытанні.

Усё гэта адлюстравана ў зборніку вершаў нашага земляка Валянціна Семянякі «Зорка залатая», які выпушчаны выдавецкім домам “Звязда”.  У невялікі, але вельмі зручны томік увайшло ўсё лепшае, напісанае аўтарам і рэцэнзаванае прафесійным літаратарам Уладзімірам Мазго. Каб сустрэцца асабіста з паэтам і пачуць творы ў рознай інтэрпрэтацыі, аматары паэзіі сабраліся ў фае раённага Дома культуры на прэзентацыю новага зборніка.

Імя  Валянціна Семянякі даўно вядома зэльвенскаму чытачу з літаратурнай старонкі раённай газеты “Праца” “Зоры над Зальвянкай”.  Амаль адначасова ўпэўнена аўтар дэбютаваў у рэспубліканскіх выданнях: “Настаўніцкай газеце”, штотыднёвіку “Літаратура і мастацтва”, часопісах “Маладосць” і “Полымя”.  У 2007 годзе цэнтральнай раённай бібліятэкай быў выдадзены першы зборнік яго вершаў “На скрыжаванні”. Гэта было поўным пацвярджэннем: у мастацкую літаратуру ўвайшоў яшчэ адзін таленавіты паэт з неардынарным падыходам і філасофскім асэнсаваннем.

Вершы Валянціна Міхайлавіча розныя па сэнсе і тэматыцы. Ёсць лірычныя і меладычныя, якія лёгка кладуцца на музыку. Таму зэльвенскія самадзейныя кампазітары не стрымаліся ад спакусы і стварылі арыгінальныя музычныя творы. На вечарыне прысутныя пазнаёміліся з музычнай аранжыроўкай вершаў “Мечта”, “О жизни”, “Странный дом”, “Зимняя осень”. А вось словы “Песні Зэльвеншчыны” ўжо сталі своеасаблівым гімнам нашага раёна. Гэта яшчэ адно сведчанне таго, наколькі паэзія творцы мілагучная, а вершы так і “просяцца” стаць песнямі. Дарэчы, на мера-прыемстве была выказана думка наконт выдання асобнай кнігай песень аўтара. Іх ужо набралася нямала. Ёсць вершы-роздумы, вершы-прысвячэнні. Аўтару ўмела ўдалося стварыць вобразы, якія ўражваюць і запамінаюцца сваёй адметнасцю і непаўторнасцю. Улюбёнасць паэта ў прыродныя з’явы, змены надвор’я і пор года лёгка перадаюцца кожнаму, хто чытае і чуе адпаведныя творы. Вобразу жанчыны-маці, жанчыны-прадаўжальніцы роду чалавечага, жанчыны-увасаблення прыгажосці аўтар прысвяціў асобны раздзел зборніка. Не маглі не быць праслаўлены лірыкам і чалавечыя зносіны. Доўгі час не даюць спакою душы паэта жыццёвыя пытанні: “Што ёсць жыццё?”, “У чым чалавечае шчасце?”. Лірычны герой раіць: “Шукайце адказ, шукайце//шукайце ў вачах бяздонных//шукайце ў цёплым духмяным хлебе//шукайце ў дзіцячых усмешках// шукайце ў снах прарочых”…

Даволі ўдалыя вершы, дзе Валянцін Семяняка спрабуе асэнсаваць сутнасць прафесіі настаўніка. Дадзеная прафесія звязана не толькі з яго ўласнай, але і сямейнай біяграфіяй: жонка Валянціна Аляксандраўна, сёстры Раіса і Людміла працуюць у педагагічнай сферы.

Апошні час аўтар пачаў працаваць у галіне дзіцячай літаратуры. Яго героі – унукі, якім цікава і якіх здзіўляе ўсё, што іх акружае навокал. Таму дзядуля вершаванымі радкамі спрабуе даць адказы на іх фантастычныя пытанні. Валянцін Семяняка лічыць, што пісаць вершы для дзяцей намнога складаней, чым для дарослага чытача. Але ж ёсць натхненне спрабаваць свае паэтычныя сілы і ў гэтым накірунку.

Каб пераканацца ў тым, што Валянцін Семяняка цікавы і як гумарыст, дастаткова пазнаёміцца з  яго байкамі і сатырай.

Па прызнанні самога паэта, кожны верш яму дарагі, бо ў кожны яго радок укладзена часцінка душы і сэрца. Чытач, у сваю чаргу, можа знайсці важныя для сябе словы і пачуцці.

На сустрэчы Валянцін Семяняка не толькі прачытаў свае творы, але і расказаў гісторыю іх стварэння. Для многіх стала нечаканым, што некаторыя невялікія вершы пісаліся на працягу 3–6 гадоў. Запрошаныя з задавальненнем чыталі найбольш дарагія свайму сэрцу творы земляка. Выказалі свае адносіны да творчасці паэта прадстаўнікі Цяглевіцкага дзіцячага сада-сярэдняй школы і Князеўскай гімназіі, дзе ён у свой час працаваў. Хочацца асобна адзначыць, што паэзія Семянякі даўно прапагандуецца настаўнікамі сярод гімназістаў. Аб вывучэнні і даследаванні твораў аўтара вучнямі Князеўскай гімназіі расказала настаўніца рускай мовы і літаратуры Зінаіда Дзерачэнік. Асабліва цікава было паслухаць чалавека, які ведае Валянціна Міхайлавіча са школьных гадоў, верную спадарожніцу жыцця – Валянціну Аляксандраўну.

У падрыхтоўцы мерапрыемства акрамя бібліятэкараў і чытачоў цэнтральнай раённай бібліятэкі прынялі актыўны ўдзел работнікі РДК, настаўнікі дзіцячай школы мастацтваў, “заране”. Выслухаў аўтар прапановы гасцей, а таксама адказаў на пытанні, якія іх цікавілі.